the end

Dit is echt (ja, echt!) het allerlaatste berichtje van deze blog (inmiddels ben ik al met een nieuwe blog begonnen)...alle verhalen zijn gedaan (nog wel hier en daar wat foto's plaatsen...helaas lukt dat niet met de filmpjes). Nu alleen nog even een terugblik met wat feitjes...

Het mag duidelijk zijn dat dit weer een heerlijke trip was! We hebben enorm genoten....en kletsen er nog elke dag over!

De reis: onze taxirit (nogmaals thanks Rob!) naar Schiphol was ideaal. Nu hoefden we niet de avond ervoor al naar Schiphol of allerlei capriolen uithalen om 's nachts naar Schiphol te reizen. Jammer dat Lufthansa niet een continue bagage-check heeft. Dat betekende dat we ruim 2 uur over een vrijwel verlaten Schiphol ronddwaalden voor we door de douane konden.

Het korte vluchtje naar Frankfurt. Prima! Wel jammer dat we een beetje in tijdnood kwamen door de vertraging. Maar....de A380 maakte alles goed! Wat een topvliegtuig. Heerlijke stoelen. Lekker eten. Vermakelijke entertainment. Vriendelijke personeel. Kortom, een aanrader!

De terugreis verliep via Washington met United. Minder luxe dan met Lufthansa (en het eten een stuk minder lekker), maar gewoon goed. Bovendien hebben we op beide vluchten veel geslapen/gedoezeld. Op maandagochtend om even over 8 stonden we helemaal volgens schema weer op Schiphol. Hiervandaan deden we er niet lang over om met de NS weer naar Hoorn te worden gebracht.

De auto: ook dit keer hadden we een standard SUV geboekt. Altijd spannend om te zien wat er dan in het rijtje bij Alamo staat...helaas viel dat dit keer erg tegen. Een paar auto's geprobeerd, maar we vonden het niet echt top! Na geinformeerd te hebben of er nog wat aan zat te komen uit de wasstraat wees een (heel erg aardige) Alamo-medewerkster ons op de rij van de grotere SUV's. Daar mochen we er wel één uitpikken....nou...SCORE! Daar vonden we wel wat:

 

Ik moet bekennen dat we (op dit moment) even niet exact weten hoeveel mijl we precies hebben gereden. Hoewel we hadden verwacht dat dit heel weinig zou zijn, want we maakten immers geen rondreis, viel dat eigenlijk nog wel tegen. We kwamen toch wel in de buurt van de 1000 mijl. Tijdens de rit van Miami naar Orlando en ons uitstapje naar de westkust van Florida hebben we toch behoorlijk wat mijlen gereden. Ook de "korte" stukjes vanaf het huis zijn toch steeds zo'n kilometer of 25 (enkele reis). Maar....de auto reed heerlijk! Echt, een supersonische bak. Er zat zelfs een cameraatje op om te zien wat er achter je gebeurde als je in z'n achteruit stond. (heel handig...vooral voor mij gezien mijn aanvaring met een paaltje bij het gemeentehuis een paar weken geleden...). Voor het eerst maakten we gebruik van de Sunpass/Express pass voor de tolwegen. Ideaal! Wel nog even wennen of we nu echt overal door de Express poortjes moeten....hopelijk is dat wel het geval, want we hebben overal waar kon deze mogelijkheid benut. We zijn dus nog wel nieuwsgierig naar het afschrift!

 

De accommodaties: tja...daar waren we deze reis minder gelukkig mee. Het hotel in Miami was prima, maar niet echt luxe. Bovendien hadden we erg veel last van zeer luidruchtige buren. Het weer in Miami werkte ook niet echt mee...we kwamen aan met regen en op de dag van vertrek kwam de temperatuur bijna niet boven het vriespunt uit. Te koud dus om op het gezellige binnenplaatsje te ontbijten.

 

En het huis in Orlando....ach, daar is eigenlijk alles al over gezegd. Misschien voldoet het aan de eisen van de organisatie. Het is inderdaad een 6 persoonstownhouse, maar....van enige luxe was totaal geen sprake. Het was erg kaal en ouderwets. Daarnaast vonden wij de ligging niet fijn, maar daar kan de organisatie niets aan doen. Nogmaals....een heel goede reden om een volgende keer zelf op te zoek te gaan naar een plekje. Thanks voor alle aanbiedingen voor hulp hierbij! Leuk!

 

Het weer: Florida in februari...dat kan weertechnisch van alles inhouden. En dat hebben we ook gehad...maar we hebben vooral geluk gehad. Bij aankomst in Miami regen (plens!). De dag erna echter weer een (nog beetje koud) zonnetje. De enige echt koude dag was onze reisdag naar Orlando. Vanuit de auto hebben we hier dan ook bijna geen erg in gehad. Vanaf maandag werd het alleen maar warmer en zonniger! Echt genieten! Aan het eind van de week werd zelfs een temperatuurrecord gebroken...het was de warmste februaridag ooit (en nacht...wat dan weer iets minder was gezien onze halve marathon). Op het moment dat wij het vliegtuig terug naar huis instapten begon een periode met een paar dagen regen. Wat een geluk hadden wij dus!

 

En verder.....was het voor René de 2e keer Florida. Voor mij de 20+ste keer...toch heb ook ik weer nieuwe dingen gedaan/gezien (zoals Key Biscayne, Anna Maria Island) nieuwe restaurants ontdekt (bv. Buffalo Wild Wings). We hebben een paar keer de vraag gehad of we geen spijt hadden van ons bezoek aan Miami. Nou nee....misschien viel het een klein beetje tegen (ook omdat we Shark Valley moesten skippen), maar René - en ook ik -  had dit zeker niet willen missen!

 

De 3 dagen Disney hebben we volledig benut. Van 's ochtends (niet extreem) vroeg tot bijna sluitingstijd. Alle attracties die we wilden hebben we gedaan. De shows die we wilden zien gezien. Fantasmic vonden wij toch echt wel het hoogtepunt. Voor René was dit na Parijs de echte kennismaking met Disney. Twee jaar geleden zijn we naar de Universal Studios en SeaWorld geweest. Een totaal andere belevenis, maar minstens net zo leuk...volgens René.

 

Shoppen hebben we dit keer minder gedaan omdat we gewoon minder tijd hadden. Ik had hier soms wel een beetje last van, maar achteraf gezien hebben we toch nog alles ingeslagen wat op ons lijstje stond (en meer....).

 

De afsluiting...het hardlopen bij Disney was echt super! Wat een ervaring! Dit smaakt naar (nog!) meer! Sparen dus maar voor een volgende keer....maar waarschijnlijk gaat dat dan eerst richting de westkust van de USA worden!

 

Als laatste willen we nogmaals iedereen bedanken voor het meelezen!! Echt gaaf om te zien dat de blog op sommige dagen meer dan 400 hits had. Wat is het toch ontzettend leuk om reacties (en adviezen) te krijgen....het was een beetje lastig met het internet, maar de free WiFi op verschillende plekken maakte veel goed! De smaak van het bloggen heb ik nu wel te pakken...helaas (nog) geen tripje in het vooruitzicht...dus dan maar een andere blog bedacht...

 

Hopelijk tot ziens allemaal!!

inpakken en....

Ruim een week nadat we zijn teruggekomen schrijf ik het laatste stuk van het verslag...de terugreis. Hierna kijken we nog wel even terug met wat feitjes en onze hoogtepunten van deze trip. Maar voor nu het minst leuke deel van de reis...de terugvlucht.

Behoorlijk total loss van het lopen komen we om 9.00 uur weer thuis. Officieel moeten we om 10.00 uur uitchecken, maar we hebben bij het ophalen van de papieren bij HotelBeds gehoord dat het geen probleem is als dit 11.00 uur wordt. We hebben dus 2 uurtjes om alles in te pakken, te douchen...en nog een klein beetje bij te komen.

We leggen alles op bed wat in de koffers moet. Dit keer geen koffer extra aangeschaft, dus het MOET gewoon passen. En...het mag niet meer wegen dan 22,5 kilo per koffer. Oeps...dat zou nog weleens lastig kunnen worden. Daarom de zware dingen (bijvoorbeeld al die zakken M&M's :o)) in de trolley die meegaat als handbagage. Eigenlijk zouden hier de laptop en de fotocamera in moeten, maar deze nemen we los mee. Hopelijk geldt de regel nog dat je als handbagage een handtas/trolley + laptoptas + cameratas + duty-free-aankooptas mag meenemen. En zo niet...nou, dan checken we de trolley gewoon in. Daarom hier ook maar alle nieuwe schoenen ingepropt. En dat zijn er nogal wat....voor René 2 paar sportschoenen (flitsende Adidas en wat degelijkere Adidas) en een paar nette Timberlands. Voor mij 2 paar flitsende Nikes. Mijn nieuwe (zware) Timberlands doe ik aan. Scheelt weer in gewicht. Mijn oude afgetrapte Palladiums laat ik (met een beetje bloedend hart) achter...

Okay...en dan alle kleding in de koffers. Tjemig...zoveel hadden we toch niet gekocht. Dat gaat nog lastig worden. Zulke grote koffers hebben we namelijk niet. Maar met veel geprop past alles. Wel ontzettend balen dat er nu geen weegschaal is hier in huis. Het voelt best wel zwaar...zou het binnen het toegestane gewicht vallen...nou ja, fingers crossed dan maar. We merken het wel op de luchthaven.

Dat was nog even bikkelen, zeg! Als alles is ingepakt nemen we eindelijk de hardnodige douche... Het is allemaal gelukt. Het huis is ontdaan van elk spoortje van ons. Hoewel...er staat nog behoorlijk wat vuilnis. Helemaal niet aan gedacht gisteren. Wat moeten we daar nu mee? Geen probleem...gewoon in de auto doen en onderweg ergens in een vuilnisbak dumpen. Desnoods in meerdere vuilnisbakken. Even voor elven stoppen we de sleutel voor de laatste keer in de lockbox. Heel apart...we waren in eerste instantie helemaal niet blij met dit huis. Het voelde niet prettig toen we op zondagmiddag 17 februari de deur hier openden. We waren niet blij met de ligging (eigenlijk een beetje in the middle of nowhere). Maar eigenlijk...nu we hier weggaan viel het achteraf allemaal wel mee. Okay, we zullen deze plek nooit aanraden. Het huis heeft helemaal niets extra's zoals ik al eerder heb gemeld en...eerlijkheidshalve...we zijn er natuurlijk ook nauwelijks geweest. Een volgende keer gaan we zeker zelf op zoek naar een huis zodat we vooraf weten waar we terecht komen.

ons townhouse op Fiesta Key

We moeten nog even langs HotelBeds op de 192 om de Hotspot in te leveren. Onderweg stoppen we bij een bushalte met een grote vuilnisbak en dumpen onze zakjes afval...niet zo netjes...maar ja, het is even niet anders. We bedanken de dame van HotelBeds voor de service (de Hotspot was immers gratis). Zij zullen het huis checken om na te gaan of het wel voldoet aan de eisen die zij stellen.

En dan is het linea recta naar het vliegveld. Via de 417. De tank raakt (angstig) leeg...helemaal als we nog een rondje extra moeten omdat ik de afslag naar de rental car return mis. Maar...no worries...even later parkeren we de auto achterin de rij. De mileage wordt gecheckt en we krijgen een bonnetje met het saldo $0 (erg prettig om te zien).

We rollen de koffers naar de incheckbalie. Heel even ben ik bang dat een dame die hier staat om de bagage te controleren mij tegenhoudt met al die handbagage...maar ze kijkt me even aan en zegt dan: you're good to go... En...dat zegt ook de weegschaal. Beide koffers wegen ruimschoots onder het toegestane gewicht (40 lbs en 42 lbs)...we hadden dus nog meer kunnen kopen (gewichtgezien dan...portemonneegezien is dat weer wat anders...).

Bij de DisneyStore scoren we nog even een plastic Mickeypoppetje voor onze kitschsouveniertjes op het toilet. Dan gaan we door de security check. Best lastig...zoveel handbagage. De laptop moet uit de tas. Schoenen moeten uit. Riemen af. Spijkerjackie uit...pffff.... Met de monorail naar de vertrekterminal. Hier zit, weet ik van vorige keren, een Mexicaans tentje met heerlijk verse burrito's. Die hebben we wel verdiend na het hardlopen van vanochtend en de inpakrace. Heerlijk smaakt het! Daar kunnen we wel even mee toe....helemaal tot Amsterdam!

vanuit het vliegtuig op MCO

De vlucht naar Washington vertrekt op tijd. We zijn doodmoe...vallen vrijwel direct in slaap. Okay, niet echt in een diepe slaap, maar tukken lekker weg. Het is maar een kort vluchtje naar Washington. Hier hebben we zo'n 2 uur voor onze overstap naar Amsterdam. We lopen direct naar de gate D1 waarvandaan het toestel vertrekt. Nog een Starbucks halen, een snelle foto van de President, het thuisfront op de hoogte brengen van onze loopavonturen via whats app en dan kunnen we al boarden. De handbagage geeft geen problemen, want het toestel is halfleeg. Op de één of andere manier zijn we terecht gekomen op Economy Plus stoelen. Ons hoor je daar natuurlijk niet over klagen... Met z'n tweetjes naast elkaar. Hier kunnen we de komende uren wel ons eigen hoekje creeren.

Hoewel mijn ogen bijna dichtvallen houd ik het nog net vol tot het eten geserveerd wordt. Helaas...geen chicken or pasta, maar beef or chicken. Oei, da's nog even snel kiezen. Chicken dan maar. Of de beef beter zou zijn geweest, geen idee, maar de kip was niet echt heel lekker. Mijn bordje is nog niet opgeruimd of ik moet me nu echt gewonnen geven aan de slaap.

Het valt niet tegen...ik slaap behoorlijk. Ben wel vaak wakker, maar even omdraaien en ik pit weer verder. René is minder gelukkig. Hij doezelt een beetje, maar echt slapen komt er bij hem niet van. Een uur voor de landing maakt hij me wakker. Er wordt een ontbijtje rondgedeeld. Uh...ontbijt...nee, een oud croissantje...maar ach, het vult.

Om 8.00 uur landen we. In het koude, maar niet meer witte, Nederland. We're back! De koffers laten even op zich wachten. Ondertussen bekijken we de NS app....zouden we de trein van 8.46 nog halen? Ja dus...45 minuten later rollen we de koffers het huis binnen...de kattenmannen zijn blij dat we weer terug zijn. Zij wel.....

lopen met mijn prins :)

Het heeft even geduurd, maar hier is dan (eindelijk Hylke :o)) het verslag van onze laatste dag. Heel jammer, want dat betekent dat het nu echt voorbij is. Natuurlijk zijn we al weer een week aan het werk. Ligt alle zomerkleding weer in de kast. En hebben we al weer een rondje over de dijk gedaan (in plaats van door Magic Kingdom). Maar als de blog af is, is de vakantie definitief voorbij. Heel jammer...

Zondag 24 februari

Om 3 uur gaat de wekker. Brrr...dat is vroeg. Waarom doen we dit eigenlijk? Maar onze loopspullen liggen al klaar. Snel even een douche om wakker te worden. Wat bagels toasten zodat we energie hebben voor onderweg. Sportdrank klaarmaken en we zijn er klaar voor.

Heel apart om middenin de nacht weg te rijden. In onze straat is het stil. De eerste auto's komen we pas tegen op de 192. Hier is het iets drukker. Zodra we onder de I4 zijn doorgereden lijkt het wel overdag. Wat een auto's hier. Grappig om je te realiseren dat al deze mensen ook naar Epcot gaan om te lopen (of te supporten). We komen zelfs even in de file terecht. Het parkeerterrein staat al behoorlijk vol. Onze bolide parkeren we op Create 48. Goed onthouden, want we hebben natuurlijk geen zin om na het lopen op zoek te moeten naar de auto.



team Dutch & Dutchess

Er is geen twijfel wat we aan moeten. Het is stikbenauwd. Gisteravond hoorden we op de televisie dat het  gisteren de warmste februaridag ooit was! En ook vannacht zou weer een record worden gebroken qua temperatuur. Lekker wel... :) Nou ja, alles beter dan de regen die later vandaag wordt verwacht. Op de (Amerikaanse) buienradar hebben we gezien dat het vanaf een uur of 12.00 zal gaan regenen. In korte broek en onze Loopgroepshirtjes lopen we richting start. We kijken nog even rond op de parkeerplaats die nu is ingericht als verzamelvak voor we naar de start gaan. Wat een happening! Het is duidelijk dat dit een vrouwenrace is. In ons informatieboekje hebben we gezien dat er 23.000 deelnemers zijn. Hieronder zijn maar ongeveer 2.000 'prinsen'. De overige lopers zijn dames. De meesten van hen zijn verkleed. Als prinses, Minnie Mouse, of gewoon met een tutu-rokje aan! Wat een sfeertje, zeg! Die sfeer wordt nog verhoogd door een DJ die op dit vroege uur al aardig wat kabaal maakt. Zelf danst hij vrolijk mee. Hilarisch om te zien hoe hij de Gangnam Style meehopt.

Vanaf dit punt is het nog zo'n minuut of 20 lopen naar de startvakken. Overal wordt aangegeven (bijv. in het pre-race filmpje) dat we uiterlijk om 5 uur in onze 'corrals' moeten zijn. We gaan dus maar eens op pad.


Ruimschoots op tijd staan we in het startvak C. Op mijn startnummer stond startvak A, maar aangezien er in de eerste twee vakken geen mannen mogen staan hebben we besloten om samen in C te starten. Iets te ver om de startlijn en alles wat zich daar af speelt te kunnen zien, maar we blijven op de hoogte via een groot televisiescherm. Hierop zien we onder meer een (ongetwijfeld) bekende Amerikaan het volkslied zingen. Heel bijzonder om de nog toestromende mensen luid te zien meezingen. Velen met de hand op het hart. Wat blijft dit toch een patriottisch land! Nadat de 'Fairy Godmother' eerst de rolstoelers en daarna vak A en B met vuurwerk als startschot heeft afgeschoten zijn wij aan de beurt.  

here we go....

Echt, dat blijft (want het is voor mij de 2e keer) toch zo enorm apart...in het donker starten met al dit enthousiasme om je heen. Ook René is onder de indruk. Luid joelend passeren we de start. Here we go! Uh....tenminste...here WE go! Sommigen denken daar namelijk  anders over. René is stomverbaasd als hij merkt dat velen al direct vanaf de start wandelen. Ow, was ik vergeten dat te melden? Dit is voor de meesten een 'fun-race', dat wil zeggen dat ze vooral voor het plezier meedoen. Uiteraard doen wij dat ook....maar dan in ieder geval wel plezier in looppas.

Vooraf waren we al meerdere keren gewaarschuwd dat dit niet als PR-race gelopen moest worden, gezien de hoge temperatuur en luchtvochtigheid. Nou...fijn om te weten, maar die bedoeling hadden we hier toch niet...tenminste...dat zou gezien vooral mijn getraindheid sowieso niet echt gaan lukken. Als we een kilometer (of om in de sfeer te blijven een mijl) onderweg zijn is wel duidelijk dat deze waarschuwing niet voor niets is geweest. Man, man, wat is het druk...en wat is het klam en benauwd! Dit wordt dus echt een 'genietwedstrijd'!

En dat doen we. Van alle lopers om ons heen. Van de Disneyfiguren die er elke mijl staan. Van de muziek langs het parcours. Zo horen we al van verre Michael Jackson zingen dat hij 'bad' is...erg grappig om hier langs de weg de Disneyslechteriken als Hook, Cruela, de boze stiefmoeder, Ursula en meer te zien verschijnen. Okay, het is eigenlijk maar een saai stuk weg, maar er is genoeg afleiding. We stoppen regelmatig bij de drankposten die ons elke mijl voorzien van water en sportdrank.

Het eerste publiek staat bij het Transportation Center. We lopen langs de Speedway en als we in de buurt van Magic Kingdom komen wordt het langzaamaan licht. We zien Space Mountain opdoemen. Via een zijingang lopen we het park op het pleintje voor Main Street in. En dan...echt...dit is zo ontzettend gaaf! Main Street staat VOL met publiek! Echt een kippenvelmomentje! Vooral als je rechtsaf slaat en recht op het kasteel afloopt! René en ik kijken elkaar aan. Wow! Super is dit! Ook hardlopend Tomorrow Land bekijken is een totaal andere ervaring dan eerder deze week toen we hier rondslenterden. Maar...het hoogtepunt van deze hele loop is voor mij toch wel het kasteel. Of om precies te zijn...onder het kasteel door te rennen! En dit keer samen! Sprookjesachtig gaaf! In Adventure Land maken we (nogmaals) een sanitaire stop en dan verlaten we het park weer via een 'artiestenuitgang'.

We zijn nu net op de helft. Knoerthard horen we Alicia Keys 'this girl is on fire' zingen. Tegelijkertijd zien we het bord: 'Halfway...girl, you are on fire'. Erg leuk!

Het late naar bed gaan, de lange, vermoeiende dagen, het niet al te gezonde eten van de afgelopen dagen en de warmte beginnen nu wel hun tol te eisen. Poe hee...dit gaat niet echt makkelijk. Het is inmiddels helemaal licht. Dan wachten ons nog 3 'heuvels'...één van de groene soldaten van Toy Story kletst ons de heuvel op...'you can do it'....'no pain no gain'....'sweat is weakness leaving your body'...high fivend passeren wij hem.

Af en toe merken we dat ons startnummer...of de tekst van onze shirts (loopgroep Hoorn Holland) gelezen wordt...'they're Dutch...they're from Holland... Erg leuk! Vlak voor we Epcot inlopen staan twee dames met een enorm scherm de lopers aan te moedigen. We zien onszelf (erg vermoeid, maar nog helemaal happy) langsrennen. 'Where 're  you from '... roepen ze in de microfoon...net als wij langskomen. The Netherlands... Wow...they are 'Netherlanders' is de enthousiaste reactie. En als we al een stuk verder zijn horen we het haar nogmaals roepen...

Nog maar 1 mijl te gaan. We rennen Epcot binnen. Vlak langs Spaceship Earth. Nu geen stops meer bij de verzorgingsposten...nee...in één streep (nou ja...rustig aan) door naar de finish. Eerst nog een klein rondje Epcot. Helaas niet meer het rondje 'rond de wereld'. Vlak voor het meer keren we terug en lopen we richting de grote bol. Ook weer een gaaf momentje. Zo karakteristiek voor Disney! Echt bijzonder...

En dan zit het er bijna op...we lopen het park uit. Langs het grote gospelkoor...en dan zien we de finish voor ons. En de tribunes! Wat een mensenmassa. We kijken om ons heen...genieten nog heel even en focussen ons dan op Mickey die ons op de finish opwacht. Elk aan een kant van Mickey high fivend en dan de finish over. We did it! Samen! Onze horloges stoppen we op 2.13.13. Geen toptijd...maar dat kon ook niet onder deze omstandigheden.

We krijgen een heel gave, zware, bling bling medaille omgehangen. Een prinses (en prins) waardig! Allemachtig...wat was dit gaaf! Maar ook zwaar!


De verzorging na de race is optimaal. We krijgen Powerade (zoveel je maar wilt), water, bananen en een doosje met allerlei postrace lekkernijen (nootjes, snoepjes, enz). Veel krijg ik er nog niet van weg...eerst maar eens richting het huis.

Gelukkig weten we nog waar de auto staat...we zijn doorweekt, dus voor we wegrijden trekken we eerst wat droogs aan. Om half 9 rijden we weer op de 192. Voor ons gevoel hebben we al een hele dag achter de rug... We passeren de Krispy Kreme...hmmm...een donut zou er wel ingaan. De verkoper prikt voor ons 6 kakelverse glazed donuts van de lopende band. Al in de auto vergrijpen we ons eraan...yummie...ze smelten gewoon in je mond!

Om 9 uur parkeren we de auto op de oprit. Deel 1 van deze dag zit erop...nu nog inpakken...

reacties

Voor ik vandaag begin met de één na laatste dag van de trip in de blog te tikken eerst even wat reacties op reacties geplaatst. Dat was er in de vakantie nog niet van gekomen. Wel alles gelezen! En wat is dat toch ontzettend leuk...zoveel mensen die meelezen...en dan ook nog reageren! Echt...elke ochtend was dat weer een bijzonder moment om te lezen wat er voor reacties op onze verhalen werden gegeven.

Ook weer wat foto's en linkjes in de al eerder geschreven berichten ingevoegd. Voor onszelf ook leuk om (nu en ook later in de tijd) eens terug te lezen.

Zaterdag 23 februari

Onze laatste volle dag in Orlando. Man, man wat is dat toch snel gegaan...morgen zitten we al weer in het vliegtuig huiswaarts. Nog maar even niet aan denken.

We starten de dag met een ontbijtje bij de IHOP. Het is zaterdag, dus druk. Even wachten dus. Deze locatie (hoek 192/Poinciana) doet trouwens niet heel prettig aan. We vinden het personeel niet al te vriendelijk. Misschien door de drukte, maar toch... Vorige keren als we bij de IHOP aten nam ik altijd de pannenkoeken die bij de omelette van René werden geserveerd. Wel pimp ik die dan een beetje op door ze met een extra smaakje te nemen. Dat is ook nu weer het plan. Bij de bacon-temptation omelette van René vraag ik of zijn pannenkoeken a la New York Cheesecake Pancakes geserveerd kunnen worden. De ober is het hier niet helemaal mee eens. Hij dringt een beetje aan dat ik zelf wat bestel...en geeft ook aan dat de pannenkoeken alleen als buttermilk worden gemaakt. Uhm...op het menu staat echter dat we de pancakes (voor 'an additional charge') kunnen bestellen zoals we willen. Okay...vooruit dan maar...

Het smaakt er allemaal niet minder om. Yummie, zeg! Zowel de omelette als de pannenkoeken. Een goede ondergrond voor een dagje shoppen.

Want dat is wat we vandaag gaan doen. Eerst even naar 'The Loop'. Al veel over gelezen in andere blogs, maar nooit zelf geweest. Het doet ons erg denken aan Winter Garden Village. Een enorme outdoor mall. Totaal niet gezellig. Grote afstanden tussen de winkels. Ondanks dit laten we de auto staan en 'doen' we de mall te voet. Maar...de winkels zijn dan wel weer erg prettig: TJMaxx, Sports Authority, Ross, Oldy Navy, American Eagle, Aeropostale, Wendy's...kortom we brengen een behoorlijk tijdje door met shoppen.

Vanavond willen we eten bij de Cheesecake Factory bij de Mall at Millenia. Eigenlijk willen we daar dan ook nog even langs Abercrombie & Fitch. Vooral om te kijken of er nog leuke aanbiedingen zijn. Omdat we 2 jaar geleden supergoede deals hebben gevonden in de Florida Mall besluiten we eerst nog even hier langs de A&F te gaan... Een goede zet, want we slagen beiden. René voor 2 overhemden en een trui. Ik voor een comfy bankhangbroek. Voor we richting de andere mall gaan wil ik graag nog even een kijkje nemen bij Harry and David. Misschien valt er nog wat Moose Munch te scoren. Niet dus...geen Moose Munch...en geen Harry and David meer.

Op naar de Mall at Millenia. Uit het aantal auto's op de parkeerplaats blijkt dat het druk is...en het lijkt wel of al deze mensen bij de Cheesecake Factory willen eten. Er staat een behoorlijke rij in het restaurant. De wachttijd voor een tafel voor twee is 50 minuten (that is five zero...zegt de dame nog). Nou...we wachten wel. Met een beeper lopen we de mall rond. Gewoon even window-shoppen want de winkels hier zijn iets te luxe voor ons budget.  Na 3 kwartier te hebben rond geslenterd wachten we voor het restaurant tot de beeper afgaat. We wachten...en wachten. Dan gaan we toch maar even vragen hoe lang het nog gaat duren. Blijken we al te zijn opgepiept. De volgende tafel die vrij komt is dus voor ons.

Tegen beter weten in bestellen we (samen) één voorgerecht. Bij de Cheesecake Factory gaat het natuurlijk om de toetjes, enorme punten cheesecake in allerlei smaken. Eigenlijk had ik al een stuk uitgezocht om als toetje te nemen, maar na het voorgerecht voel ik de bui al hangen...dat gaat een typisch gevalletje shake worden. Dat ga ik nooit op kunnen....ik zit zelfs al zo vol dat ik mijn hoofdgerecht niet helemaal op krijg. Terwijl dit toch maar een salade is. René eet dapper zijn enorme bord pasta wel leeg. Omdat we morgen weer richting huis zullen gaan heeft het geen zin om een stuk taart mee te nemen. Helaas...dan maar zonder taart uit de Cheesecake Factory weg...

 

grote porties

Ook deze dag zit erop. We rijden terug naar huis. Vanavond willen we niet te laat in bed liggen. De wekker zal om 3 uur gaan. Inpakken doen we morgen na de wedstrijd. Wel leggen we alvast onze hardloopspullen klaar. En dan gaan we ons laatste (erg korte) nachtje in Orlando in.....

koud!

Zo...dat is a different cookie, zeg! Van de hitte van Florida naar het koude Nederland...brrr... Vandaag weer gewerkt. Dat betekende dus vroeg op. Vooral voor René. Wat valt dat toch tegen, maar goed...het is het totaal waard!

Met onze gedachten nog wel in Florida. Met name omdat ik nog met de blog bezig ben. Eerst wat foto's en links toegevoegd aan de eerder geschreven berichtjes en nu nog even een update van een dag.

Vrijdag 22 februari

Gisteravond hebben we de wekker maar eens gezet. We worden steeds later wakker en juist vandaag moeten we vroeg op. Het wordt onze laatste dag Disney van deze trip. Eerder al naar Epcot, de Studios en Animal Kingdom...blijft nog over Magic Kingdom. Dit keer weer geen ontbijt thuis, maar we halen een Krispy Kreme voor onderweg. Wat smaken die kersverse 'original glazed' toch abnormaal lekker!!

original glazed

Magic Kingdom is niet de reden dat we vandaag zo vroeg zijn. Nee, eerst hebben we wat anders te doen. We moeten onze startnummers voor de race van zondag ophalen. Bij Wide World of Sports. Tenminste, dat was voorgaande jaren zo. Als we bij dit enorme complex aankomen is het er nog erg rustig. Wel staan er parkeerwachten. Niet voor ons. Zo blijkt. Vanmiddag spelen the Atlanta Braves er een vriendschappelijke wedstrijd. De expo voor de Princess Half marathon heeft plaats moeten maken. Deze wordt nu gehouden in Coronado Springs, één van de hotels in DisneyWorld. Hier is te weinig parkeerruimte. Daarom moeten we de auto bij Downtown Disney parkeren. Met een shuttle-bus worden we naar de expo gebracht. Dat we niet de enigen zijn die gaan lopen blijkt uit de enorme rij. Eerst om in de bus te komen. Daarna bij de expo. Poeh hee....

rennen met Mickey

René moet zijn wedstrijdformulier nog printen en ondertekenen. Daarna kunnen we onze startnummers ophalen. Daarna pikken we onze goodie bags met shirtjes op! Zo gaaf! Zo'n grote loop is altijd leuk, maar in Disney is het nog specialer. Helemaal omdat we samen zullen lopen. Okay, het is een 'meisjes'wedstrijd, maar het is niet verboden om als man mee te doen. In zijn uppie wil René niet lopen, dus we zijn als team ingeschreven. Team Dutch & Dutchess zal zondag aan de start verschijnen.

een echt prinsessenshirt

Op de Expo heb ik druk sms-verkeer met Daria, een Amerikaase vriendin die hier ook zal lopen. We zien elkaar even kort. Daarna gaat ieder weer haar weegs.

Wij gaan richting Magic Kingdom. Eerst weer even de auto oppikken vanaf Downtown. Bij de Transportation Center parkeren we deze weer. Op Hook 91. Een trammetje en daarna de monorail brengen ons naar de ingang van het park. Dit is toch wel het ECHTE Disneypark, hoor...zodra je binnenkomt ervaar je het sfeertje. Okay, hier zijn niet de echt ruige attracties, maar daarvoor ga je ook niet naar dit park. Alleen Mainstreet USA vind ik al zo geweldig!

Eerder deze week hebben we in Epcot al foto's laten maken via de officiele Disneyfotografen. We hebben al deze foto's op een fotopas laten zetten waar we thuis dan de foto's (stiekem gratis) vanaf plukken. Wel leuk, want op deze manier staan we ook samen nog regelmatig op de foto.

heel zoet

 

We beginnen in de toekomst, in Tomorrow Land. We scoren een fastpass voor Buzz Lightyear. De wachttijd is hier nl. 45 minuten. We komen later wel terug. Bij Space Mountain staat een nog langere rij. Eerst dan ook maar even een ritje in de oude trein. Die brengt ons naar Adventure Land. De bedoeling was om hier een boomstamtochtje te maken in Splash Mountain. Maar helaas...deze is dicht voor onderhoud. Tot in maart zelfs...en zolang zullen wij hier (weer helaas) niet zijn. Dan maar een ander ritje...in de Big Thunder Mountain Railroad. Yeehaw...leuk hoor, zo'n op hol geslagen mijntreintje. Snel wat bad guys neerschieten in Buzz...een fastpass halen voor Space Mountain. En dan even rust...pfff...lunchtijd. Bij Casey's Corner halen we een chilidog. Eet wel wat lastig zo'n hotdog met een berg chili bovenop, maar het smaakt heerlijk!

 

Verder uitrusten doen we tijdens de Jungle Cruise waar we nog net niet worden opgegeten door een stel kanibalen. Gelukkig maar, want dan kunnen we nieuwe fastpasses halen voor Peter Pan's flight voor we naar de ruimte worden geschoten. Auw...niet echt prettig deze achtbaan. Wel geinig om zo apart in een karretje te zitten en met en rotvaart in het donker in de rondte te sjezen, maar het voelt niet echt fijn. Als troost maar even een cotton candy (klinkt niet zo slecht als een suikerspin :-)) in de Main Street Candy Store halen. Jammer dat hier Starbucks nog niet geopend is...

 

We maken een rondje in het nieuwe Fantasy Land. Er staan hier nog veel schuttingen. Wat betekent dat er nog veel in aanleg is. Bijvoorbeeld de nieuwe 7 dwergen achtbaan. En weer halen we nieuwe fastpasses. Dit keer voor een attractie die wel net af is: the little Mermaid. We hebben nog wat tijd over. Eerst maar eens kijken of Barack Obama in de Hall of Presidents is bijgezet. En ach, we zijn nu toch in de buurt van It's a small world, dus laten we deze attractie dan ook maar doen (goed om de rest van de dag het heel irritante "nanananana, nananana...it's a small world ater all" in je kop te hebben). Zelfs onder het eten van iets dat op een pizza lijkt bij the Pinocchio Village Hause neurien we het deuntje nog. Okay, dan is het al weer tijd om samen met Peter Pan over een verlicht Londen te vliegen. Iets later zien we Donald Duck voorbij vliegen...aan het eind van de 3D film Mickey's Philharmagic.  

 

Voor we diep in de zee duiken, gaan we eerst even een kijkje nemen bij de Electrical Parade. We zijn laat en moeten dan ook genoegen nemen met een plekje op de 2e rang. Geen probleem. Ik kan er net tussendoor kijken en zelfs nog wat foto's nemen.

 

Electrical Parade

De attractie van de kleine zeemeermin is duidelijk op zijn plek in Fantasyland. Mooi gemaakt, maar erg zoetjes. Duidelijk voor kids dus.

 

Net op tijd voor het vuurwerk komen we weer buiten. Van vorige keren weet ik dat het vuurwerk boven het kasteel wordt afgeschoten. We staan nu achter het kasteel. Maakt niets uit...ook hiervandaan hebben we een goed uitzicht. Uh...nee...niet dus! Het blijkt namelijk niet alleen boven, maar vooral ook nog een eind achter het kasteel te worden afgeschoten. Jammer, want nu krijgen we niet het hele plaatje te zien...maar het geeft ons wel het idee dat we er middenin staan. Ook weer een belevenis!

 

Nu houden we het voor gezien. Nog wel even genieten van het mooi verlichte kasteel. Wat is het hier toch sprookjesachtig!

 

magisch

Hoewel het al ruim na negenen is, want er stond een flinke rij voor de monorail,  rijden we niet rechtstreeks naar het huis. Nee...we gaan nog even langs de Target op de 192. Deze winkel hebben we deze trip nog niet bezocht...en dat mag natuurlijk niet ontbreken. Bovendien hebben we weer wat voorraad nodig voor het ontbijt. We komen dus ook niet met lege handen buiten.

 

Morgen kunnen we (een beetje) uitslapen. Het is onze laatste volle dag hier...bah...wat is dat toch ontzettend snel gegaan. Maar goed...we hebben nog 1 dag...en een race to run!

en weer verder...

Back home. Snik! Wat is dat toch ontzettend snel gegaan allemaal! Echt ongelofelijk...zo ben je nog druk met de voorbereidingen en een moment later ben je weer thuis...met herinneringen. Dat gelukkig wel. In de vorm van verhalen en foto's. En een blog. Dat nog wel bijgewerkt moet worden. Aan het begin van de dag waren we te sloom om ook nog maar iets te doen, maar nu het bedtijd wordt (Nederlandse bedtijd welteverstaan) hebben we wat meer energie...bijvoorbeeld om weer wat bij te werken op de blog. Om te beginnen bij...

donderdag 21 februari

Het plan was om heel vroeg al naar de Golf van Mexico te rijden...zo rond een uur of half 8. Inmiddels zijn we echter zo gewend dat we gewoon een beetje uitslapen. Pas rond een uur of 8 worden we wakker. Er zijn nog bagels in huis. Ons ontbijtje bestaat dan ook uit de 'gewone' kaneelbagels met creamcheese en aardbeienjam. Erg lekker, hoor!

Maar dan op pad...via de I4 richting Fort DeSoto. Niet helemaal onbekend voor ons, want 2 jaar geleden zijn we hier ook samen geweest. Het ritje verloopt prima. Rond een uur of 10 parkeren we op North Beach in Fort DeSoto. Voor het eerst overigens dat we moeten betalen om Fort DeSoto op te mogen. Nou ja, het is maar $5...en dat is dit mooie strand wel waard. Lang blijven we echter niet. Het is de bedoeling om alleen even een rondje hard te lopen. Dus snel de loopkleren en -schoenen aan. Horloges om en rennen maar...via het fietspad. Erg warm is het al. We hobbelen langs het fort. Wat bijzonder toch om hier (weer) te zijn, zeg! Het lopen gaat niet echt soepel...dat belooft niet veel goeds voor zondag. Pfff...wat is het warm! Na afloop een (erg) koude douche en nog even snel op het strand kijken.


sunshine skyway bridge

Maar daarna weer verder...via het forum hebben we namelijk gelezen (volgens mij gaf Sonja deze tip) dat het strand van Anna Maria Island ook zeer de moeite waard is. Op naar Bradenton. Via de Sunshine Skyway Bridge. Wat een machtige brug! Vanaf Fort DeSoto zagen we 'm al liggen, maar om erover heen te rijden is helemaal gaaf! Hoewel...als je er eenmaal op zit ervaar je de hoogte iets minder dan je van een afstandje ziet.

In Bradenton verdwalen we hopeloos. We hebben geen kaart en verwachten wel dat het strand aangegeven zal worden. Uh...niet dus...Dan eerst maar even lunchen. Bij Applebee's. Een dikke burger voor René. Voor mij een uiensoep met een Caesar salade. En...free Wifi, dus even kijken op de blog waar dat Anna Maria Beach nu precies ligt. Handig toch wel, zo'n blog :o)

Het is nog wel een stukkie rijden....maar dan heb je ook wat! Wat een leuke tip! Echt een ontzettend leuk plaatsje; van die gave strandhuizen in leuke pastelkleuren, aparte winkeltjes en (ook niet onbelangrijk) een heerlijk strand. Een parkeerplek is zo gevonden en niet veel later lopen we op blote voeten over het spierwitte strand. Wow! Dat is toch wel even een momentje...het is al wat later op de dag, zo'n uur of half 4...de zon schijnt nog volop, veel mensen op het strand, schelpen langs de waterlijn, de temperatuur van het water is erg lekker...en het mooist van alles...pelikanen! Echt vlak boven ons hoofd. Tientallen....regelmatig duiken ze met een enorme vaart naar beneden om hun middageten op te pikken. Eenmaal aan de oppervlakte zien we ze even flink slikken. Echt een geval van hap, slik, weg! Ontzettend bijzonder om te zien! We lopen wat heen en weer...zoeken naar schelpen, genietend van de zon en de omgeving! Wat is het toch geweldig om in februari aan het strand te kunnen lopen...in korte broek en hemdje.

Anna Maria Island

Nu we hier toch in de buurt zijn rijden we langs Ellenton, een andere lokatie van de Premium Outlets. Wat een rust hier vergeleken met de outlets in Orlando. Heel even denken we zelfs dat de winkels gesloten zijn. Maar nee...er zijn hier gewoon vrijwel geen toeristen. Erg relaxed shoppen op deze manier. Met de discountcoupons doen we weer een paar voordelige aankopen! Lekker hoor, dat shoppen!

Om 21.00 uur rijden we terug naar het huis. Nog een aardig ritje zo in het donker...maar de cruise control doet zijn werk. Lekkere muziekzender op (waar uiteraard Maroon 5 weer verschillende keren voorbij komt :o)) en binnen no-time rijden we de 192 weer op....we zijn weer thuis!

check in

Het is niet gelukt...de blog dagelijks bij te werken zodat we helemaal up-to-date zijn op het moment dat we weer terug moeten. Morgen vliegen we nl. al weer naar huis en we lopen nog wat dagen achter. Helaas...maar ja, dan thuis maar alles af maken. Inclusief foto's!

We zijn inmiddels ingecheckt. De koffers moeten nog gepakt, maar we hebben nog even tijd. De wekker staat om 3.00 uur! Wat??!! 3 uur?! Ja, dat klopt! Om 4 uur vertrekken we naar Disney...en nee, niet om op tijd bij het park te zijn om de rijen voor te blijven. Nee, we gaan weer een rondje lopen. Om precies te zijn 21,1 kilometer. Over het terrein van Disney. We starten al voor 6 uur. Moeten om 5 uur in het startvak staan. Kortom, we gaan maar eens slapen.

Misschien morgen voor we vertrekken nog een korte update over de loop...maar voor nu...tot gauw!

Animal Kingdom en Hollywood Studios

Woensdag 20 februari

Wat een ge-emmer toch met dat internet...het zou het moeten doen, maar op een of andere manier werkt het niet op de laptop. Wel op onze mobieltjes, maar een dagverslag tikken op een foon gaat niet echt heel handig natuurlijk. Dus laten we zeggen dat het 's avonds in het huis vooral heel veel 'grrrr' is, wat hier te horen valt. Met name van mijn kant, want ik baal er echt van dat ik de blog niet kan bijhouden. We krijgen zo veel leuke reacties! Maar goed...we genieten evengoed wel, we kunnen het alleen niet laten weten :o) Tenminste, niet direct. Want ik houd wel alles bij via Word.

Na een ontbijtje thuis met bagels en cornflakes rijden we rond een uur of 9 richting Disney. Vandaag 2 parken op het programma. We starten bij Animal Kingdom.

Wat een totaal ander gevoel geeft dit park weer! Voor René zijn alle Disney-parken nieuw. Hij vond Epcot leuk, maar miste de thrillrides een beetje. Die zijn hier wat meer. Op naar Dinosaur dus. Wel met een fotostop voor Pooh, Eeyore en Tigger natuurlijk, want Eeyore kan ik niet voorbij lopen zonder even met 'm op de foto te gaan!

De wachttijd bij Dinosaur valt mee. Slechts een minuut of 10. En dan worden we door Claire uit de Cosby Show terug gestuurd naar het verleden. Naar de pre-historie. Okay, ik weet dan wel wat er allemaal komt, maar toch levert die heel grote T-Rex op het eind wel een schrikmomentje op.

Op naar de volgende ride: Expeditie Everest. Hier moeten we wel iets langer wachten (45 minuten). In de rij lekker even whats-appen met het thuisfront. Ideaal dat bij Disney nu vrijwel overal free Wifi is. Het tochtje door de Everest en de verschrikkelijke Yeti overleven we ook weer (ook al moet je daar dan met een rotvaart een stuk voor achteruit).

Even geen attracties, maar genieten van het sfeertje hier in het park. Wat is het toch allemaal geweldig goed nagemaakt. De winkeltjes en restaurants in Afrikaanse en Aziatische sferen. Heel gaaf. De Kilimanjaro Safaritocht laten we links liggen. Ook gaan we niet in de Kali-River Rapids. Okay...de zon schijnt, maar we hebben geen zin in een nat pak. Voor Rafiki's en de shows nemen we niet de tijd. We hebben immers nog een park op de planning. Wel willen we nog even naar 'it's tough to be bug' gelegen in de Tree of Life. Ook al heb je die boom al meerdere keren gezien....je blijft op zoek naar alle beesten.

De 3D-film over insectjes blijft ook geweldig! Vooral de 4D effecten zijn erg grappig...ik zal niets verraden (met name niet voor Hylke die er deze zomer voor de eerste keer heen gaat...), maar blijf echt zitten tot het eind! Zo grappig.

Animal Kingdom

Okay...tijd voor het volgende park. De auto even oppikken vanaf Dinosaur. We rijden niet direct naar Hollywood Studios. Onze magen knorren al weer. In Lake Buena Vista, buiten het Disneyterrein zit een Sweet Tomatoes. Daar willen we nog heen. We zijn er met een minuut of 15. Voor niets. Want wegens omstandigheden is dit filiaal gesloten. Wel kunnen we naar een ander filiaal in de buurt, maar daar hebben we geen puf in. Als we de parkeerplaats afrijden zien we een Buffalo Wild Wings restaurant. Hee...die stond nog op ons lijstje! En wat een leuke tent! Als je van sport houdt tenminste. Overal televisieschermen waarop één of andere wedstrijd wordt uitgezonden. Wij vallen met ons neus in de boter en zien (een deel van) de Champions League wedstrijd AC Milan - Barcelona. Dit terwijl we ons maaltje ons heerlijk laten smaken. We zijn voor de sampler gegaan...oftewel een van-alles-wat: spicy kippenvleugels, gevulde pepers, pretzels, chips en een paar dipsausjes. Echt...een aanrader!

yam!

Maar...we blijven niet lang hangen...want er wacht nog een Disney Park. De auto parkeren we dit keer op  Music (Donald). Voor het eerst met het treintje richting park omdat we wel heeeel ver weg geparkeerd staan. De Studios geven ook weer zo'n ander sfeertje! Echt leuk! De komische figuren die hun toneelstukjes opvoeren. Het uitzicht op de tovenaarshoed. En....dit alles met een heerlijk zonnetje!

Eerste attractie wordt voor ons het Indiana Jones Stunt Spectacular. Goed voor een half uurtje vermaak! Okay, het blijft een toneelstuk dat voor ons wordt opgevoerd, maar wel een leuk! En die meneer in het bloemetjesoverhemd blijft toch echt mijn favoriet!

Ook favoriet, maar minder spectaculair vind ik de Great Movie Ride. Echt even rustig aan genieten van alles wat film kan brengen...maar dan in attractieparkvorm.

Twee attracties die ik beslist niet doe zijn Star Tours en The Tower of Terror. Heel irritant, want ik ga in de hoogste achtbanen...maar uit deze attracties kom ik groen van de misselijkheid...puke! René doet deze dus even in zijn uppie, terwijl ik lekker rondloop. Foto's makend. Kijkend naar de mensen om me heen. Wat zou er toch in mensen omgaan als het hele gezin...of het hele gezelschap zich 's ochtends in dezelfde shirtjes hijst?? Goed, als het een schoolklas betreft lijkt het me inderdaad wel handig...maar een gewoon gezinnetje...en dan ook nog die tekst op de shirts: mom, dad, en de naam van de kinderen... Het is bijna een attractie op zich!

Na het limoritje van Aerosmith is het tijd voor Fantasmic. Poe hee...wat een drukte hier! We hebben geen zin om nog op de volgende show te wachten dus nemen genoegen met een plekje helemaal aan de zijkant. Niets mis mee, want ook hiervandaan hebben we prima zicht. Wat een show!! Het middengedeelte met de vilains hoeft van mij niet zo, maar verder...wow...echt super! En dat eind... als de grote boot met aan het roer Steamboat Willy langsvaart...je kunt gewoon niet anders dan terugzwaaien!

Hollywood Studios

Dat is dan ook meteen een mooi eind van ons tweede Disneydagje. Two down, one to go! Op weg naar huis passeren we op de 192 bij Celebration een Coldstone. Oei...daar heb ik wel trek in! René is niet zo'n ijseter, maar ook hij besluit voor een 'like it' (oftewel een small) te gaan. Dom, dom, dom...leren we het dan nooit...als we het formaat van dit kleinste bakje zien besluiten we toch maar voor de 'love it' (medium dus) te kiezen. Dan nog een smaak...uh...da's nog lastig zeg...zoveel lekkers! René is er al snel uit: hij wil de 'cookie doughn't you want some'. Ik twijfel...en twijfel...uiteindelijk wordt het de 'that's how I roll', maar dan met Graham Crackers in plaats van yellow cake. We nemen ze to go...zodat we ze thuis lekker kunnen opeten. Dat wordt dus nog een hele kluif. We hadden duidelijk genoeg gehad aan een 'like it'...maar ja...hebben, hebben...

Dan wordt het toch weer eens tijd om te slapen. Dat moet ook gebeuren...al doen we dat maar bar weinig deze week :o) Morgen weer een wat rustiger dagje...alhoewel....echt rustig zal het niet worden. Uitrusten doen we volgende week wel weer!

shopdagje

Vandaag weer een volle dag achter de rug...maar eerst even de inhaalslag, dus we beginnen bij:

Dinsdag 19 februari

Na het pretparkgeweld van gisteren hebben we vandaag een shopdagje gepland. De wekker hebben we niet gezet. Het is immers vakantie. Bovendien ben ik altijd heel vroeg wakker, vooral de eerste paar dagen in Amerika. Maar niet vandaag...'pas' om 7 uur worden we wakker. Even nog in de bed het 'morning news' kijken. Voor we ons vandaag in het shopgeweld storten gaan we eerst een blokkie om. Hardlopend welteverstaan. Daarvoor moeten we trouwens eerst even met de auto rijden, want vanuit onze community kunnen we niet lopen. Ja...langs de weg (waar de auto's met ruim 80km voorbij razen...not funny!). We rijden naar de 192, parkeren bij een CVS en lopen richting de I4. Het is al behoorlijk warm. De zon schijnt al flink. Wat is het toch ontzettend leuk om hier zo te rennen. Okay, de uitlaatgassen even buiten beschouwing gelaten...maar langs de enorme sinasappel, de grote reclameborden, Old Town...wat een enorme kick! Bij Celebration steken we over om aan de andere kant terug te lopen. Heel bijzonder...we steken bij een voetgangerslicht over, maar aan de andere kant is geen stoep. Wat nu? Eerst een behoorlijk stuk langs de weg/over het gras richting Celebration en hier kunnen we een soort boardwalk op. We zetten de vaart er even in. Af en toe moeten we voor een stoplicht (lang!) wachten. Na ongeveer een uur zijn we terug bij de auto. Dat was even zweten, zeg! Nu snel naar huis, douchen, omkleden en dan naar een restaurant om te ontbijten.

We hebben de Cracker Barrel aan de 192 op het oog. En we zijn niet de enigen. Er is een wachttijd van ongeveer 10 minuten. Kunnen we mooi even het winkeltje doorlopen. Leuke spulletjes genoeg hier.

Het ontbijt gaat er goed in. René heeft de  Smokehouse Breakfast met een gebakken eitje, biscuits, gravy, grits en worstjes. Ik kan maar met moeite een keuze maken. Natuurlijk wil ik de pannenkoeken, maar ik heb ook wel trek in wat hartigs...dus ik kies niet, maar neem alles, onder het menu te vinden als Momma's pankcake breakfast (3 pannenkoeken die zwemmen in de bramengelei met slagroom, 2 gebakken eitjes en kalkoenworstjes. Normaal veel te veel, maar waarschijnlijk hebben we trek gekregen van ons rondje 192, want alles gaat schoon op.

Genoeg energie om ons in het shopgeweld te storten. We beginnen bij de Nike Factory Store op de 192. Hier vind ik voor heel weinig een paar leuke knalgroen/gele (klinkt bekend, he Cindy!) gympies. René slaagt voor wat loopkleding.

En verder...naar de Premium Outlets op de International Drive. Eerst even een kortingsboekje oppikken met onze ANWB-kaart bij de Information Service. Wat een heerlijke outletmall is dit toch. Relatief nieuw. Vrijwel al onze favorieten zitten hier. Eerst maar eens starten bij Timberland. René heeft 'gewone' (als 'in tegenstelling tot hardloopschoenen') nodig. Van de week nog niet geslaagd bij Timberland, maar hier wel! En weer heel goedkoop. Zelf zwicht ik bijna voor heel mooie laarzen, maar ik ben verstandig en laat ze (met een beetje pijn) liggen...

Nou, ik zal niet echt uitwijden over alle winkels die we aan doen, maar we slagen echt goed. Vooral omdat overal nog eens extra korting gegeven wordt in verband met President's Day. Laten we zeggen dat we deze mall niet tasloos uitlopen. Wat gaat de tijd toch ontzettend snel! Voor we het weten is het al 5 uur. We hebben niet eens geluncht! Nu hoefde dat ook niet echt na dat machtige ontbijt van vanochtend, maar we hebben eigenlijk toch wel trek gekregen.

Eten doen we hier echter niet.We gaan nog even naar een andere mall...een echte, en geen outlet. Hier moeten we wel eerst een stukje voor rijden. Richting downtown Orlando. Niet slim van ons, want op dit tijdstip komen we uiteraard in de file. Toch valt het gelukkig mee en even voor 6 rijden we de afslag van Altamonte op. Ik ben hier alleen nog maar in de winkels aan de buitenkant (Ross en TJMaxx) geweest. We zijn verrast als we zien hoe gezellig deze buurt is. Ook de Mall is erg mooi. Via een Barnes and Noble lopen we naar binnen. Alleen in deze boekenwinkel zouden we al uren zoet kunnen zijn. Maar we hebben een ander doel. We willen even kijken of er nog leuke aanbiedingen zijn bij Abercrombie and Fitch. Mwah...valt eigenlijk een beetje tegen. Wel gaat René voor een leuke hoodie (met 30% korting).

Okay...en nu is het ECHT etenstijd. Op de foodcourt nemen we een dik gevulde burrito. Yam, echt lekker! Hoe druk het in Orlando was...zo rustig is het hier. Je merkt dat dit totaal geen toeristengebied is.

Bij FYE zoeken we nog wat cd'tjes.We slagen enorm goed.Ze hebben hier voor een heel mooi prijsje gebruikte cd's. René is de radiozenders hier behoorlijk zat...op vrijwel elke zender komt Maroon 5 (met pay phone) elke dag een aantal keren voorbij. Bijna koop ik voor de gein juist die cd (maar helaas niet in de gebruikte versie of de aanbieding...sterker nog hij staat op nr. 1). En dat is waarschijnlijk de reden dat ze besluiten 'm ook hier in de winkel maar weer eens te laten horen...echt grote lol!

Het is nu toch wel tijd om weer een richting huis te gaan. Wat een dag weer! Bovendien zijn we nog niet klaar. We moeten nog even langs de Walmart om weer wat dagelijkse boodschappen aan te schaffen. Wel handig hoor, dat de Walmart zo ontzettend lang (volgens mij zels 24/7) open is.

Even na tienen zijn we binnen. Op ons gemak nog even een grote beker thee terwijl ik alle kaartjes en stickers van de aankopen van vandaag verwijder.
Morgen weer een dagje Disney!

Disney!

En dan meteen maar het tweede verslag...want het internet hier is zo instabiel dat we constant bezig zijn om verbinding te maken ... die dan vrijwel direct weer wegvalt. Dus heel snel wat plaatsen, publiceren en dan maar hopen dat het lukt. Foto's blijven dus nog even een probleem. We proberen het wel, maar het duurt gewoon te lang...

Het is hier overigens weer bedtijd..snel het verslag van maandag erop. Onze eerste Disney-dag deze trip:

18 februari
In het huis hebben we dan geen internet…maar vandaag hebben we in Disney verschillende keren onze berichtjes gecheckt. Wat een ontzettend leuke reacties weer allemaal! Ook leuk om te lezen dat we ook vanuit Orlando gevolgd worden! We zijn inmiddels helemaal in Orlando-modus. Fijn weer op bekend terrein! Laten we zeggen…je weet als je in Orlando bent als je Morgan & Morgan – FOR thepeople…voorbij ziet komen. Pfff…dat verandert ook echt nooit. Lekker herkenbaar! Maar…wat hebben we vandaag allemaal gedaan. Het vervolg op gisteren…dat eindigde dat we wel heel lekker zouden gaan slapen in onze bedjes…
En slapen doen we! Tot maar liefst 7.00 uur! Heerlijk! Dat is lekker even bijtanken.
Voor vandaag staat ons eerste Disneypark van deze reis (en voor René zijn eerste park van Disney hier) op het programma. Via de crowd calenders hebben we gezien dat Epcot vandaag (op President’s Day) de beste keus is. Eerst nog even ontbijten met gisteren gekochte bagels, poptarts en cornflakes. Dan de tas inpakken met flesjes water, wat te bikken en de limonadepoederstickjes die we op aanraden van o.a. PENPE en Trails van het Floridaforum hebben gekocht.
Via de 192 zitten we in ongeveer 20 minuten op Disney-terrein. Op de parkeerplaats valt het met de drukte alles mee. We krijgen een plekje toegewezen op Amaze 38. Amazing trouwens dat de meeste bezoekers voor dit kleine stukje naar de ingang het treintje nemen. Gelukkig hoeven we niet in de rij om nog kaartjes aan te schaffen. Die heeft ‘meneer Fed-Ex’ rond kerst al bij ons thuis gebracht.

En dan staan we binnen…YAY…gaaf om hier weer te zijn. Voor René de eerste keer, maar hij heeft er ook megaveel zin in. Eerst maar even naar ‘the Land’, want we willen Fast Passes bemachtigen voor Soarin. De wachttijd bedraagt nu 70 minuten. Wat zullen we? Toch maar vast in de rij. Het is buiten toch nog een beetje fris. Dat doen we! Al snel lopen we te kletsen met een gezin uit Canada. Wat leuk is dat toch altijd…zo aan de klets raken met volledige vreemden.
Onze seats voor het vluchtje over California zijn op rij 1. Prima plekken om te genieten van onze zweeftocht. René heeft nog wel heel even last van hoogtevrees als we opeens boven de Golden Gate blijken te hangen zodra de mist is opgetrokken. Maar als we verder zweven door dennenbossen (hmm…het ruikt naar kerstbomen!), over golfbanen, de oceaan en meer moois dat California te bieden heeft geniet ook hij. Wat een gave attractie is dit toch!
Weer terug op aarde gaan we nu toch maar voor een fastpass. Van Testtrack dit keer. Het is nu zo’n uur of 12 en we worden pas terug verwacht om half 7. Zo druk dus! Nou…dan gaan wij eerst maar even een rondje om. Om de wereld!
En we beginnen in Mexico. Genietend van het zonnetje (want yes…wat is het mooi weer) lopen we alle landenpaviljoens af. Een heerlijk sfeertje. Beetje mensen kijken, af en toe ergens naar binnen om een winkeltje door te lopen, de promotiefilm van China zien, in Amerika een pretzel als lunch met als toetje een funnelcake nemen, in Parijs met ingehouden adem naar de acrobatische toeren van een straatartiest bewonderen, in Engeland meeneurieren op herkenbare muziek van Engelse bands en zo zijn we weer terug bij het begin. Een flinke tippel zo’n rondje rond de wereld!

Bij Universe of Energy kunnen we even lekker bijkomen. Nou ja…bijkomen we storten bijna in slaap! Ellen DeGeneres kan ons maar nauwelijks boeien…
Dat wakker blijven lukt overigens wel bij Testtrack. De wachttijden waren behoorlijk en we konden onze Fastpasses pas later gebruiken, dus we gaan voor de Single Rider rij. Binnen 10 minuten sjezen we  weg. Samen in hetzelfde autootje, dus dat single rider gebeuren is zo slecht nog niet. Klaarwakker zijn we als we eruit komen. En hongerig…we hebben trek! In Epcot hebben we het wel even gezien. Op naar Downtown Disney om wat te eten. Straks komen we hier  nog wel terug voor het vuurwerk.
Zo gedaan dus…de auto bij de Marketplace geparkeerd. Bij Earl of Sandwich lekkere broodjes gescoord met een salade. Yummie! Nu we hier toch zijn kunnen we meteen wel even een rondje doen. Wat vind ik het hier toch leuk! Zelfs zonder iets te kopen! Maar…wel met een chocolaatje van Ghirardelli’s uiteraard!
Rond een uur of 8 weer terug naar Epcot voor het vuurwerk….maar…eerst nog 2x een testritje maken. Vooral de snelheid die de auto buiten maakt is kicken in deze attractie! Het vuurwerk is niet minder! Wat blijft dat toch mooi! Heel indrukwekkend! Vooral de verlichte wereldbol vinden wij erg gaaf. Even voor half 10 zitten we weer in de auto. Op weg naar het huis. Dat voelt inmiddels toch best wel vertrouwd. Her en der wat van onze eigen spulletjes (tijdschriften en zo). We zullen het hier nog gaan missen na deze week…maar…dat hoeft nog even niet! We hebben gelukkig nog wat dagen!